1920 yılından itibaren özellikle Nazım Hikmet’in öncülüğünde başlayan ve toplumdaki sorunları ele alıp sosyalist bir çizgide dile getirmeyi amaçlayan sanat anlayışına toplumcu eğilim denir. Toplumcu Gerçekçi Şiir, işte bu toplumcu eğilimci çizgide Cumhuriyet sonrası Türk şiirinde ortaya çıkan ve etki alanı geniş olan şiir yönelimlerinden birisidir.
Toplumcu gerçekçi şiir anlayışında halk ve sanat ilişkisi üzerine durulmuş ve genel anlamda halkın sorunlarını dile getirmeyen eserlerin, gerçek sanat eseri olamayacağı vurgulanmıştır. Daha sonra birçok şairi etkileyecek olan bu şiir eğilimi, ilk yıllarda Nazım Hikmet, Ercüment Behzat Lav ve İlhami Bekir Tez gibi isimlerin şiirlerinde ortaya çıkmaya başlamıştır.
Toplumcu Gerçekçi Şiir Özellikleri
→ 1920’li yıllarda Nazım Hikmet’in öncülüğünde ortaya çıkmış bir şiir anlayışıdır.
→ Genel olarak yoksulluk, yaşam mücadelesi, eğitimsizlik, işçi ile köylülerin ezilmesi ve sömürülmesi, eşitsizlik ve baskı gibi toplumsal sorunlar ele alınmıştır.
→ Bu şiir anlayışında toplumsal sorunlar ağırlıklı olarak sosyalist düşüncenin yaklaşımıyla dile getirilmiştir.
→ Gerçek sanatın halka yaklaşan ve onun sorunlarını dile getiren sanat olduğunu savunmuşlardır.
→ Sanat toplum içindir anlayışını benimsemişlerdir.
→ Şiirin biçiminden çok içeriğine önem verilmiş, şiirin estetik yönünü göz ardı edilmiştir.
→ Şiirde serbest nazım savunulmuştur.
→ Şiirlerinde kafiye ve redifi kullanmamışlar; ahengi ses ve kelime tekrarları ve ses akışıyla sağlamışlar.
→ İdeolojilerini şiire yansıtmaktan çekinmemişlerdir.
→ Şairler bu şiir anlayışıyla birlikte o döneme kadar işlenmemiş konulara ve kavramlara değinmişlerdir.
→ Kitleleri harekete geçirmek adına şiirlerinde güçlü bir hitabete yer vermişlerdir.
→ Şiirlerde yalın bir dil kullanmayı tercih etmişlerdir.
Toplumcu Gerçekçi Şairleri
- Nazım Hikmet Ran
- Attila İlhan
- Ahmet Arif
- Hasan Hüseyin Korkmazgil
- Enver Gökçe
- Arif Damar
- Rıfat Ilgaz
İLGİNİZİ ÇEKEBİLECEK YAZILAR
⇒ PDF / Slayt
⇒ 12.Sınıf Ders Konuları
⇒ TYT Türkçe
⇒ AYT Edebiyat